Roman en Henriëtte Reisinger

Stilleven met Johannesbroodboom peul

VERKOCHT

Aanleiding voor dit schilderij was de gemberpot. Dit keer een wat grotere. De peul werd terloops aan de compositie toegevoegd en maakte het schilderij tot een aangenaam geheel. Graag vermelden wij enige wetenswaardigheden over deze zo schilderachtige peul. Portugal beschouwt de boom vandaag zo'n beetje als nationale boom, naast de kurkeik. 'De boom die nooit sterft', noemen ze hem daar. Eeuwenlang heeft deze boom de arme mensen van de hongersnood gered wanneer de oogsten mislukten. In tijden van overvloed dienden de peulen, die jaren in de boom kunnen blijven hangen, als beestenvoer. Vooral paarden zijn er dol op.

Je plant een Johannesbroodboom voor het nageslacht want het duurt jaren vooraleer de boom groot is, maar hij draagt wel honderd jaar vruchten tot een ton per jaar. De boom (Ceratonia siliqua) wordt ook in de Bijbel vermeld. Wanneer de verloren zoon aan lager wal is geraakt, blijft hij in leven door varkens te hoeden: "Hij had graag zijn maag willen vullen met de peulen die de varkens te eten kregen, maar niemand gaf ze hem' (Lucas 15, 17).  Het was dus niet uit pure armoede dat de arme man zo nodig peulen wilde eten, ze zijn gewoon lekker. En de naam: johannesbroodboom zegt het zelf al: Johannes de Doper leefde in de woestijn, kleedde zich in dierenhuiden en at sprinkhanen. Wij Europeanen konden ons moeilijk inbeelden dat een heilig man insecten zou eten, dus wordt er al heel lang gezegd dat het eigenlijk peulen waren die de man at.